فاجعه ای به نام «ورزش شهرستان ها»

استان کرمانشاه با دارا بودن حدود 25 هزار کیلومتر مربع و دارا بدون بیش از 2 میلیون نفر جمعیت از لحاظ ساختار سیاسی دارای 14 شهرستان تعریف شده است، در شش ماه نخست سال جاری بنا به آمار ورزشکاران سازمان یافته توسط هیات پزشکی ورزشی، 54 هزار ورزشکار ثبت شده در این استان مشغول فعالیت هستند که حدود 62 درصد آن در شهرستان کرمانشاه و مابقی در شهرستان های خارج از مرکز استان فعالیت می‌کنند.

اما خارج از بررسی های آماری، وضعیت ورزش در شهرستان های تابع استان کرمانشاه به چه شکلی است؟

بررسی های صورت گرفته توسط رسانه خوربران نشان می‌دهد که با توجه به فعالیت حدود 50 هیات ورزشی در استان کرمانشاه و وجود 14 شهرستان، این استان ظرفیت حدود700 هیات شهرستانی را دارا است اما بر روی کاغذ عدد پایین تر از این تعداد است، البته نبود زیرساخت های مناسب در همه شهرستان ها برای فعال نبودن دفاتر هیات های ثبت شده خود دلیلی است که از طرف مسئولین امر برای این موضوع مطرح شده و قابل توجه است اما وقتی در عمل و در واقعیت وضعیت فعالیت های ورزشی را در شهرستان ها بررسی می‌کنیم، متوجه خواهیم شد بخش اعظم این دفاتر هیات ها تنها به دلیل دارا بودن حق رای برای رئیس هیات، وجود اسمی دارند و هیچ گونه برنامه، عملکرد و یا فعالیتی از خود نشان نمی‌دهند، به بیان ساده تر اگر بنا به سیاست گذاری مفروضی در آینده، رئوس هیات شهرستان ها از امکان انتخاب و رای دادن در مجمع سالانه هیات های ورزشی منع یا معاف شوند، بسیاری از این دفاتر هیات شهرستانی تعطیل خواهند شد چرا که هیچ برنامه یا عملکردی نداشته و تنها به دلیل حمایت از رئیس هیات استان در مجمع انتخابی بر سر کار هستند.

قانون هیات های ورزشی در خصوص فعالیت هیات ها در شهرستان ها کاملا شفاف صحبت می‌کند و می‌گوید، هیات شهرستان در شهر و یا شهرستانی که فعالیت دارد دایر شده و به امورات آنها رسیدگی می‌کند در بخش دیگری از این دستورالعمل آماده است که اگر آن هیات در شهرستان مربوطه از تعداد ورزشکار کافی برخوردار نبود و دفتر هیات در آن شهرستان فعال نشد، ورزشکاران آن هیات تحت لوای هیات بومی و محلی به فعالیت خود ادامه خواهند داد.

ذکر چند نکته حائز اهمیت است، در ماه های اخیر در بررسی پیش از انتخابات یکی از هیات های ورزشی در یکی از شهرستان ها مشخص شد که آن هیات آنقدر فعالیت چشم گیری داشته است که رئیس اداره شهرستان از وجود آن هیات و آن رئیس هیات کاملا بی خبر بوده است، در یکی از هیات های ورزشی استان، رئیس هیات استان صراحتا اعلام می‌کند که رئوس هیات شهرستان های که طرفدار او هستند را به هیچ وجه جابه جا نخواهد کرد، و یا در اختلاف نظر به وجود آمده در یکی از هیات های شهرستانی با ورزشکاران، زمانی که ورزشکاران آن هیات دعوی شکایت به هیات استان را دارند، رئیس هیات شهرستان صراحتا اعلام می‌کند چون او به رئیس هیات استان رای داده است، دادخواهی و شکایت آنها کاملا بی نتیجه است.

در خصوص معرفی رئیس هیات ورزشی در شهرستان نیز دستوالعمل کاملا شفاف و واضح اعلام نظر می‌کند و می‌گوید، رئیس هیات شهرستان به پیشنهاد رئیس اداره ورزش شهرستان معرفی و توسط رئیس هیات ورزش استان تایید و حکم آن صادر می‌شود و اگر این روند تا چند مرتبه به نتیجه نرسد موضوع به حکمیت اداره کل ورزش استان ارجاع داده می‌شود.

حقیقت ماجرا این است که زمانی که در مسابقات استانی، کشوری رشته های مختلف خبری از ورزشکاران شهرستانی نیست، زمانی که حضور ورزشکاران شهرستانی در اردو های تیم ملی کاملا کم رنگ شده است، زمانی که برگزاری مسابقات قهرمانی استان در شهرستان های تابع بسیار کم رنگ شده است، یعنی اکثر هیات های ورزشی در شهرستان های به هیچ وجه به وظایف محوله خود عمل نمی‌کنند و باید هر چه سریعتر نسبت به تشکیل کمیته بحران در این خصوص اقدام و نسبت به فعال سازی آن دفاتر برنامه ریزی شود و اگر واقعا در یک شهرستان شرایط، فضا و امکانات لازم برای فعالیت آن رشته ورزشی وجود ندارد، از ایجاد هزینه کنترل تشکیل و ایجاد دفتر خوداری کرده و از قرار گرفتن فردی در یک سمت تنها به بهانه انتخابات ریاست هیات به شدت جلوگیری شود.