شبح ای به اسم راهیان

اگر چه فوتبال استان کرمانشاه قدمتی دیرینه دارد و اگر پای صحبت بزرگان این رشته ورزشی بنشینیم از خاطرات قدیمی خود در سال‌های دهه ۵۰ و ۶۰ سخن می‌گویند اما هیچ عقل سلیمی این حقیقت را کتمان نمی‌کند که نقطه عطف فوتبال این استان با نام 《شیرین فراز》 گره خورده است، زحمات 《فرمان》 و پس،از آن 《سلمان》 و البته 《صادق》 کریمی در تیم شیرین فراز باعث خلق آن صحنه حماسی در ورزشگاه انقلاب شد.

کمتر هوادار فوتبالی نشست برخواست هلی کوپتر در ورزشگاه انقلاب پیش از بازی و خوشحالی،و فریاد‌های تماشاگران پس صعود به لیگ برتر را همراه تیم شیرین فراز فراموش می‌کنند.

شیرین فراز حتی پس از سقوط از لیگ برتر و تغییر مدیریت و البته رویه مدیریتی و زحمات سلمان کریمی سالها و سالها باعث ایجاد موثرترین راه برای معرفی فوتبال کرمانشاه به کشور شد.

اما با تغییر در شیوه برگزاری لیگ یک کشور و تک گروهی کردن این لیگ، همه چیز بهم خورد و در یک تصمیم بحث برانگیزکه دادگاه بر غیر قانونی بودن آن صحه گذاشت تیم راهیان راهی لیگ دو کشور شد، تصمیمی که هیچ گاه از طرف سلمان کریمی پذیرفته نشد و این مدیر کار کشته و کاربلد فوتبالی را راهی دادگاه و مراجع قانونی و مطالبه حق بحق خود کرد و البته در دادگاه نیز بر محق بودن او صحه گذاشته شد اما داستان فوتبال فرق می‌کند.

در حقیقت ماجرا باشگاه راهیان در همان سال سقوط از لیگ دسته یک کشور منحل شده است و هم اکنون هیچ مربی،بازیکن، کادر فنی و حتی تدارکاتی با این باشگاه قرار ندارد و تمام تمرکز سلمان کریمی بر راه روهای دادگاه معطوف شده است و این پیگیری قضایی و دوری از محافل فنی انقدر گسترده است ممکن است ابعاد زمین را با کف پوش های محاکم قضایی اشتباه بگیرید گواه این مهم این است که در این سال ها این به اصطلاح باشگاه هیچ فعالیتی در هیچ رده سنی در هیچ بخشی از فوتبال ندارد

حال چند سئوال ذهن منتقدان و مطلعان فوتبال را به خود مشغول کرده است

اول) ادعا می‌شود باشگاه راهیان در سال های گذشته مبالغی را به عناوین مختلف از فدراسیون دریافت کرده است، ایا این ادعا صحت دارد؟ این مبلغ چقدر بوده است؟ چرا ریالی از این مبالغ خرج فوتبال نشده است؟

دوم) مجموعه به اصلاح باشگاه راهیان هیچ گونه زیر ساخت و نیروی انسانی در حال حاضر ندارد و منتظر است با همکاری و رایزنی مسئولین بخش های مختلف استان سهمیه ای را در اختیار بگیرد سپس این ملزومات را فراهم کند, چرا این سهمیه نباید به باشگاه های همانند بعثت، فراز، ستارگان، شهدای بازی دراز، پدیده، عقاب زاگرس، کیامهر و ... برسد که در شرایط فعلی به انداره خود توان و ظرفیت دارند و ظرفیت نیروی انسانی و بازیکن و امکانات و زیر ساخت های ضعیف ترین آنها از شرایط فعلی و تقریبا صفر راهیان بالاتر است؟

سوم) زمانی که تلاش برای حضور در لیگ دسته یک می‌شود تمام توان، آبرو و ظرفیت برای بازگشت راهیان خرج شده است، بارها و بارها علی محبی به عنوان رئیس هیات، صابر رحیمی به عنوان مدیرکل وقت ورزش و جوانان و حتی استاندار وقت استان برای بازگشت این تیم تلاش کرده و قطعا پس از بازگشت نیز ظرفیت های استان قرار است همانند دوره قبل در اختیار تیم قرار بگیرد، پس از فرض بازگشت آیا این باشگاه به لیگ، برای معرفی، توسعه و تلاش برای ارتقای فوتبال استان گام بر می‌دارد و یا آن زمان مدیریت و تصمیمات باشگاه در چهارچوب یک باشگاه خصوصی فرو رفته و هیچ کسی حق دخالت در آن را ندارد؟

سئوال چهارم) فوتبال در استان کرمانشاه ابعاد گسترده و البته مشکلات بسیاری دارد، بعثت در دو رده سنی تیم داری می‌کند، شاهین با دست خالی برای صعود می‌جنگد، پدیده با کمک عبدل عظیمی بارها تا آستانه صعود به لیگ برتر رده خود رفته است، کیامهر و عقاب زاگرس به همت مدیران توامند خود بازیکنان بسیار زیادی را از رده های پایه جذب کرده و پرورش داده اند، سرپل ذهاب به قطب فوتبال استان تبدیل شده است اما در لیگ کشوری با هفت بازیکن به میدان می‌رود، زمین فوتبال ساحلی حتی دروازه ندارد، هیچ یک از شهرستان ها امکان فعالیت فوتبال بانوان را ندارند، چمن مجموعه کوثر تقریبا ویرانه است و... اما در طول سال های گذشته به محض حضور یک مقام ورزشی در کشور فرصت بیان این مشکلات به مطالبه وضعیت راهیان اختصاص داده شده است، این فرصت ها دیگر برنخواهد گشت و برخی از این تیم ها با‌گمنامی فراموش می‌شوند، آیا باشگاه راهیان این هزینه را برای این باشگاه های واقعی جبران می‌کند؟

سئوال پنجم) مجوز باشگاه های ورزشی یک مدت دارد و پس از پایان اعتبار، برای تمدید اعتبار نیازمند بارگزاری برگ اجاره زمین یا سالن در رشته مربوطه و اسناد مربی است،باتوجه اینکه راهیان هیچ یک از این مدارک را ندارد و بیش از پنج سال از آخرین سال فعالیتش می‌گذرد، چگونه مجوز این به اصلاح باشگاه تمدید شده است و اگر تمدید نشده است چرا از لفظ باشگاه برای خود استفاده می‌کند؟