شهرداری و چالشی به نام 《ورزش》

پوریا فخری، شهردار سابق هلشی

بیش از یک قرن از زمانی که اولین مدیریت ها و قوانین به نام شهرداری یا همان بلدیه در ایران فعالیت کردند، می‌گذرد و هر روزه بر حجم مفاهیم، کارکرد ها و البته مسولیت های مدیران شهری افزوده می‌شود.
امروزه انجام امورات روزمره شهر همچون تنظیف و نگهداری آن کمترین خواسته ساکنین شهر بوده و مردم از مدیران خود یک شهر 《کارا》و 《مفرح》 و البته 《سالم و انسان محور》 را انتظار دارند و ورزش یکی از مباحث اصلی و مهم مدنظر شهروندان برای رسیدن به کارایی و انسان محور بودن است.
بدون اغماض می‌توان گفت که یکی از متولیان اصلی توسعه ورزش در بعد همگانی و حتی قهرمانی است و شهرداری ها با توسعه زیرساخت ها،تعریف و ترویج رویداد های ورزشی و تنظیم و برنامه ریزی ورزشی می‌توانند راه های دست یابی مردم شهر به تندرستی را تسریع ببخشند و بهانه های همچون کسری بودجه یا منع قوانین و ... نمی‌تواند بهانه خوبی برای کوتاهی در این زمینه باشد.
استان ها، شهرستان ها و حتی شهر های بسیار زیادی با تعریف یک مدریت منسجم و نظامند راه های ترویج ورزش قهرمانی را در شهر های خود تعریف کرده و حتی بسیاری از آنها در ورزش قهرمانی نیز موفق ظاهر شده اند.
استان کرمانشاه بر اساس مطالعات آمایشی در بسیاری از رشته های ورزشی صاحب استعداد بوده و عناوین متعدد قهرمانی در میادین جهانی خود گواه این مهم است و اهالی شهر منتظر نگاه و برنامه ریزی برای توجه به ورزش هستند. انچه که در مدیریت شهری کرمانشاه به شدت ملموس است فراموشی کامل حوزه ورزش در تمام ابعاد قهرمانی و همگانی است در حالی که یک هدفمند به این حوزه ضمن ایجاد نشاط و شور و هیجان سالم در بین جوانان از بسیاری از معضلات جامعه شهری کاسته و حتی می‌تواند اگر برنامه ریزی 《خلاق》 در پی داشته باشد حتی برای شهر درآمد مالی را نیز ایجاد کند.