واليبالايراندرسراشيبي!رسول صفري /نقدحال:
واليبال رشتهاي بسيار مهيج و محبوب است که در بين ايرانيان هميشه جزو رشتههاي مورد علاقه بوده و تماشاگران بسياري را به سالنهاي رقابتها ميکشاند يا پاي تلويزيون مينشاند. در سالهاي گذشته بهخصوص در دهه ساله اخير نتايج بسيار درخشاني توسط واليباليستهاي ايراني در ميدانهاي بزرگ بهدست آمد و ستارگان واليبال شانه به شانه سوپراستارهاي کشتي و فوتبال شناخته شدند و مورد توجه قرار گرفتند. اما اين جهش يک شبه و يا توسط سيد ميلاد تقوي رياست کنوني فدراسيون و يا محمدرضا داورزني رييس پيشين اين فدراسيون رقم نخورده بود. درست است واليبال رشته محبوبي بوده و هست اما هيچگاه در سطح آسيا نميتوانستيم از سد قدرتي بزرگ چون ژاپن بگذريم. اما چه شد که بهتدريج ما جاي ژاپني پا گذاشتيم که چشم باداميهاي قهرمان المپيک را کنار زديم و بر بلنداي قاره کهن ايستاديم؟
بياييم با هم به پرونده رياست فدراسيوني نگاه کنيم که حدود بيست سال سکان اين فدراسيون را در درست داشت و آرامآرام با سرمايهگذاري روي سنين پايه ستارههايي را کشف و با حمايت از آنها ستون فقرات تيمي را بنا نهاد که سالها خوش درخشيدند و خاطرات زيادي را براي ما ساختند! يزداني خرم از سال 1368 تا سال 1385 سکان هدايت فدراسيون واليبال را برعهده داشت با برگزاري ليگهاي منظم، آوردن مربيان خارجي براي تيم ملي جوانان و
نوجوانان و گرفتن بودجه و تجهيزات براي فدراسيون واليبال توانست پيشرفت راديکالي اما پايهاي را متوجه واليبال ايران سازد. در دوره رياست وي،فدراسيون واليبال در سالهاي 1378 و 1379 و 1381 بهعنوان بهترين فدراسيون ورزشي ايران انتخاب شد. يزدانيخرم در سال 1372 توانست پس از 4 سال تلاش در ايران در اجلاس ساليانه کنفدراسيون واليبال آسيا اِيويسي در حضور 29 کشور با 28 راي بهعنوان عضو هياترييسه درآيد و بهتبع آن افرادي همچون کاوه سرحدي، محمود عدل، اميدوار حاتمي و ابراهيم نعمتي در کميتههاي مختلف کنفدراسيون واليبال آسيا عضو شوند. بله يزدانيخرم توانست شاکله يک فدراسيون حرفهاي و نسلي طلايي را براي واليبال به ارمغان بياورد. گرچه داورزني توانست از اين بستر مهيا با بهکارگيري مربيان بزرگي چون خوليو ولاسکو، اسلوبودان کواچ و... نتايج مطلوبي را کسب کند اما با بازنشسته شدن آن نسل طلايي واليبال جايگزينها نتوانستند آنچنان عملکرد مناسبي را به نمايش بگذارند.
در جديدترين رويداد واليبال، تيم ايران با شکستهاي پيدرپي همراه بود. تيم ايران با کسب عنوان پانزدهي در پايان هفته سوم ليگ ملتهاي واليبال از رفتن به دور بعد و کسب جواز حضور در المپيک پاريس بازماند.
ميتوان براي درک بهتر عملکرد ايران در اين بازيها توجهاي به نتايج کسب شده در ادوار حضورمان در رقابتها داشته باشيم. عملکرد تيم ملي ايران در مرحله گروهي ادوار مختلف ليگ ملتها به شرح زير است: ليگ ملتهاي 2018 (دهم): 7 پيروزي، 9 شکست، 29 ست برده، 30 ست باخته. ليگ ملتهاي 2019 (دوم): 12 پيروزي، 3 شکست، 38 ست برده، 15 ست باخته ليگ ملتهاي 2020 (دوازدهم): 5 پيروزي، 10 شکست، 25 ست برده، 32 ست باخته. ليگ ملتهاي 2022 (هفتم): 7 پيروزي، 5 شکست، 22 ست برده، 19 ست باخته. ليگ ملتهاي 2023 (چهاردهم): 2 پيروزي، 10 شکست، 16 ست برده، 31 ست باخته. ليگ ملتهاي 2024 (پانزدهم): 2 پيروزي، 10 شکست، 14 ست برده، 34 ست باخته. شاگردان پائز در اين دوره از رقابتها ابتدا به چهار تيم صربستان، ايتاليا، کوبا و آرژانتين باختند. در هفته دوم نيز با هدايت مربي فرانسوي خود مقابل ژاپن، برزيل و بلغارستان تن به شکست دادند تا رييس فدراسيون واليبال با برکناري پائز؛ پيمان اکبري را بهصورت موقت بهعنوان سرمربي تيم ملي معرفي کند؛ هر چند مليپوشان واليبال در بازي آخر هفته دوم هم مقابل ترکيه مغلوب شدند، اما در هفته سوم شروع خوبي داشتند و مقابل دو تيم آمريکا و هلند به پيروزي رسيدند و به فرانسه و آلمان باختند تا با 10 شکست، ضعيفترين عملکرد خود در اداور حضور در ليگ ملتها را تجربه کنند.
بهنظر ميرسد علاوه بر عدم استفاده از مربيان نامدار و صاحب سبک، عدم جايگزينهايي در تراز ستارگان پيشين تيم ملي خلائي است که پس از يزدانيخرم اين خطر احساس شد اما عملکردها و بسترسازيها آنچنان نبود که امروز شاهد دست پر واليبال براي جايگزيني باشيم. تيم ملي واليبال ايران درحالي که با روياي صعود به المپيک پاريس قدم در بازيهاي ليگ ملتهاي 2024 گذاشت، اما در اکثر بازيها نتايج را به رقبا واگذار کرد تا روياي دستيابي مجدد به المپيک براي واليبال کشورمان اين دوره محقق نشود و نهايتا تيم ملي ايران در رده پانزدهم ليگ ملتهاي واليبال جهان قرار بگيرد.